کد مطلب:50063 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

آيه ء 243 از سوره ء بقره، درباره ء چه كساني است؟

درباره ي آيه 243 بقره به دو مطلب اشاره مي كنيم: الف. مفاد و مضمون روايات منقول از حضرت امام باقر(ع) و امام صادق(ع) به طور اختصار اين است كه اين ها قومي از شهرهاي شام بودند. هنگامي كه طاعون آمد، اغنيا از شهر بيرون رفتند و فقرا ماندند. اكثر آن هايي كه ماندند هلاك شدند و از اغنيا كم تر مردند. مرتبه ي ديگر كه طاعون آمد، رأيشان بر اين شد كه همه از شهر خارج شوند؛ لذا از ترس طاعون بيرون شدند و به شهر ويراني وارد گرديدند كه اهل آن به طاعون هلاك شده بود. پس چون در آن جا فرود آمد و رحل اقامت افكندند، حق تعالي اراده كرد كه همه ي آن ها را بميراند؛ لذا در آن ساعت مردند و استخوان هاي آن ها پوسيده شد، (زيرا آن ها پس از فرار از محيط خود و رهايي از مرگ، در خود احساس قدرت و استقلال كردند و دچار غرور شدند و يا بنابر مفاد بعضي روايات ديگر، آن ها درخواست پيامبرشان را براي مبارزه و جهاد، به بهانه ي وجود طاعون در محيط جنگ، اجابت نكردند، لذا طاعون آن ها را فرا گرفت.) حضرت حزقيل(ع)، از پيامبران بني اسرائيل، از آن جا عبور كرد و با مشاهده ي آن وضع گريست و گفت: پروردگارا كاش اين ها را همان طور كه ميراندي، زنده مي كردي تا شهرهاي تو را آباد كرده، تو را عبادت كنند. خطاب رسيد كه آيا دوست داري آن ها زنده شوند. عرض كرد: بلي، سپس خداوند همه ي آن ها را زنده كرده، {V(تفسير اطيب البيان، ج 2، ص 495، نشر كتابفروشي اسلام و تفسير عياشي، ج 1، ص 130، چاپخانه علميه قم و تفسير برهان، ج 1، ص 133، نشر قم، دار الكتب العلميه) V}. خلاصه، درباره ي اين قوم مفسرين سه احتمال را مطرح كرده اند: 1. قومي از بني اسرائيل بودند كه از طاعون فرار كردند... 2. قومي از بني اسرائيل بودند كه از جهاد فرار كردند... 3. قوم حضرت حزقيل(ع) (سومين خليفه بعد از حضرت موسي(ع)) بودند كه از فرمان او سرباز زدند، {V(طبرسي، مجمع البيان، ج 2، ص 133) V}. ب. مفسران در اين كه آيا اين واقعه، يك داستان واقعي است يا جنبه ي سمبوليك داشته و به عنوان مثل گفته شده است، اختلاف دارند، مفسريني چون شيخ محمد عبده و مغنيه، حكايت فوق را سمبليك دانسته، معتقدند كه احاديث وارده هم ساخته ي علماي يهود است و به عنوان اسرائيليات مطرودند، {V(محمد عبده، تفسير المنار، ج 3، ص 455 و محمدجواد مغنيه، تفسير الكاشف، ج 1، ص 373، دار العلم للملايين، بيروت). ولي مف V}سراني چون علامه طباطبايي و امام فخر رازي، داستان فوق را واقعي مي دانند، {V(تفسير فخررازي، ج 6، ص 173، نشر صحافي ناصر، و تفسير الميزان، ج 2، ص 397 - 393).V}